Egypte

Langs de oevers van de Nijl

De laatste dag van onze vakantie was alweer aangebroken. Met de nachttrein reden we naar Luxor. Het treinpersoneel was deze keer bijzonder irritant en vroeg voortdurend om fooi voor niet verleende diensten. Het eten was weer matig, want we kregen precies hetzelfde voorgeschoteld als twee dagen eerder. Aangezien we daar maagproblemen van hadden overgehouden, waren we deze keer maar wat voorzichtiger.

Rond 6:00 uur ‘s ochtends kwamen we in Luxor aan, waar het cruise-schip op ons wachtte. Hier konden we nog een paar uurtjes aan boord genieten van een drankje voordat we naar het vliegveld zouden moeten gaan.

Het reizen met een cruise-schip en nachttrein had als voordeel dat we overdag veel tijd hadden om op pad te gaan, omdat het meeste reizen ‘s nachts gebeurde. De dagen waren echter zo vol en de nachten zo slecht, dat we alle tijd die we hadden wel moesten gebruiken om te slapen.

Gelukkig hebben we ook enkele keren overdag stukken gevaren, waardoor we onderweg de Nijl goed konden leren kennen. De Nijl is de hartslagader van Egypte waar het land zijn bestaan aan dankt. Er is dan ook van alles te zien.

Waar de Nijl komt, daar is leven. De strook groen langs het water is soms echter maar een paar meter breed. Direct daarachter ligt de dorre, droge woestijn.

Door het warme klimaat en het water van de Nijl, krijg je een soort mini-regenwoud. Het is best apart daar kamelen in te zien rondlopen.

Veel cruise-schepen liggen langs de kant vanwege het teruggelopen toerisme na de ongeregeldheden van 2011. Dit zorgt ervoor dat ze soms rijen dik aan de kant liggen. Het kwam regelmatig voor dat we, om bij ons schip te komen, door zes van deze spookschepen heen moesten.

Er varen alleen behalve grote schepen ook vele kleine bootjes op de Nijl, bijvoorbeeld van vissers.

Niet alle schepen waren even goed onderhouden, en dan kun je het onderstaande verwachten.

Ik heb al veel geschreven over de troep die langs en in de Nijl ligt. Helaas is de rivier ernstig vervuild. Het is in Noord-Egypte weliswaar nog niet zo erg als in Caïro, maar ook hier is het stromende water van de Nijl een soort dumpplaats van grof vuil voor de lokale bevolking.

Dit weerhoudt de Egyptenaren er niet van te zwemmen in dit water. Dat kan nooit gezond zijn. Zeker niet als je bedenkt dat ik het onderstaande plaatje maakte in een gebied met veel industrie.