Nachttrein van Aswan naar Caïro

Alle tempels en koningsgraven van Midden- en Noord-Egypte zijn natuurlijk prachtig, maar de grote piramides van Gizeh overtreffen alles. Voor de piramides zouden we echter naar Caïro moeten. Vanaf Aswan is dat bijna 1000 kilometer.

Het is eigenlijk niet te doen, maar omdat we dat wereldwonder hoe dan ook niet wilden missen, namen we de nachttrein. Deze trein rijdt in 14 uur van Aswan naar Caïro.

We stapten om 19:00 uur op de trein. De coupé in de trein was spartaans en met onze koffers erin erg benauwd en klein, maar het was net te doen.

Na een uurtje kwam er een maaltijd, te vergelijken met wat er in een vliegtuig wordt geserveerd.

De stoelen waren uit te klappen, waardoor er twee keiharde en net iets te kleine bedden tevoorschijn kwamen.

Ik probeerde wat te slapen, maar door het constante gebonk van de trein op de rails viel dat niet mee. Ik heb het zelf niet doorgehad, maar het was uiteindelijk toch gelukt om te slapen, want toen ik weer op de klok keek was het al 6:00 uur ‘s ochtends. Het is ook niet vreemd dat we moe waren, want we waren sinds 2:30 de vorige ochtend al wakker.

‘s Ochtends werden we nog getrakteerd op een ontbijtje van drie droge broodjes met jam. Gelukkig had ik ook wat speculaasjes bij me. Toen we om 9:00 uitstapten, waren we in de wijk Giza van het hectische Caïro aangekomen. Het gebonk van de trein klonk nog lang in onze hoofden na.

In Caïro werden we naar ons hotel “Mena House Oberoi”gebracht. Dit hotel werd aangeprezen als het beste hotel van Caïro en dat zal ongetwijfeld waar zijn: het is super luxe en ligt op een steenworp afstand van de piramides!

Tijdens de rit naar het hotel konden we de piramides in de verte al zien liggen.

Heel bijzonder, ook vanuit het hotel domineerden de piramides de skyline.

Maar tijd om bij te komen hadden we niet, want we moesten meteen dezelfde dag alweer op pad. We waren immers gekomen om de piramides te bekijken, dus dat zouden we ook gaan doen!

De piramides

We reden naar Saqqara, waar diverse piramides en koningsgraven te vinden zijn. Onderweg valt op hoe vies en ranzig Caïro is. De straten en kanalen worden ongegeneerd gebruikt als vuilnisbelt. Er lag zoveel vuilnis dat er nauwelijks water meer te zien was op sommige stukken. Ik zag een dode stier drijven en een half afgekloven koe lag te rotten langs de weg.

In Saqqara betraden we eerst een mastaba: een oude grafkelder. Dit was om precies te zijn die van Ka-Gmni uit de zesde dynastie. Dit was geen koning, maar iemand uit het hof. Waar in de tempels van Luxor en Aswan vooral vrome afbeeldingen te vinden zijn, zie je hier juist het gewone leven van de Egyptenaren afgebeeld. Allemaal nog in verbazingwekkend goede kwaliteit te zien.

De eerste piramide die we zouden bezichtigen, was de trappiramide van Djoser. Dit is de oudste piramide, 3600 jaar geleden neergezet door farao Djoser en zijn geniale architect en vizier Imhotep.

Er zijn in de omgeving nog altijd opgravingen bezig en ook de piramide zelf wordt nog gerestaureerd. De piramide heeft nog niet de pure piramide-vorm, maar loopt trapsgewijs naar boven. Hij heeft een hoogte van 60 meter en is absoluut indrukwekkend.

Nabij de trappiramide van Djoser ligt ook de piramide van Téti. Hier konden we naar binnen om de sarcofaag te zien die zich nog steeds binnenin de piramide bevind. De toegangsweg was wel een beetje krap, maar dat hield ons natuurlijk niet tegen!

We begaven ons naar Gizeh, waar de grote piramides van Cheops, Chefren en Mycerinus op ons lagen te wachten.

Als je ernaast staat is pas goed te merken hoe enorm deze piramides zijn. Eén steenblok is al zo hoog als een mens en weegt 2500 kilo. Er zijn er 2,5 miljoen gebruikt om de 146 meter hoge piramide van Cheops te bouwen.

Het is onvoorstelbaar dat de oude Egyptenaren 2500 jaar geleden in staat waren deze machtige graftombes voor hun farao’s te bouwen. We namen goed te tijd om dit wonder in ons op te nemen. Ook bij de piramides was het niet zo druk, door de revolutie van 2011 was het toerisme afgenomen. Dat was voor ons erg prettig. Helaas zwermden er wel weer een aantal irritante verkopers rond.

Uiteraard moesten we ook even deze klassieke cliché foto’s nemen!

De grote sfinx mocht natuurlijk niet ontbreken bij ons bezoek aan Gizeh. Wat ik niet wist, maar wat nu heel duidelijk werd, is dat de sfinx verreweg het meest populaire bouwwerk is. Hier stonden de toeristen wel rijen dik. Maar het is dan ook een mooi plaatje, deze sfinx, met op de achtergrond de grote piramides.

De piramides vormden zonder twijfel het hoogtepunt van onze reis. Het was weliswaar niet eenvoudig geweest om vanuit Aswan naar Caïro te reizen, maar het was het meer dan waard. Morgen verblijven we nog één dag in Caïro, zullen we het Egyptisch museum aandoen en meer van de stad gaan verkennen. Nu gaan we eerst even uitrusten op een normaal bed. Dat hebben we ook wel weer een keer verdiend.

Caïro

De stad Caïro heeft maar liefst 19 miljoen inwoners. Het is er dan ook ongelooflijk druk. We reden vanochtend als eerste naar het Egyptisch Oudheidkundig Museum, het laatste grote hoogtepunt dat we gezien moesten hebben van het oude egypte.

We waren lang bezig om er te komen, door het absurde verkeer. Maar het museum is zeer de moeite waard. We liepen er ruim 1,5 uur rond en dat was eigenlijk bij lang na nog niet genoeg, zoveel schatten zijn er te zien van het oude Egypte. Alleen al de kostbaarheden uit het graf van Toetanchamon beslaan meerdere gangen.

We zagen o.a. de bekende Rosetta steen, het gouden masker van Toetanchamon en we stonden oog in oog met de goed geconserveerde mummies van de farao’s, zoals die van Ramses II. Het is toch wel bijzonder om letterlijk de man te zien die verantwoordelijk is geweest voor zoveel van de prachtige tempels die we bezocht hadden.

Opmerkelijk genoeg is er van Cheops, de farao die de grootste piramide van allemaal heeft gebouwd, maar één beeldje gevonden van ongeveer 7 centimeter groot.

Het museum is eigenlijk veel te klein om al dit moois te huisvesten, sommige beelden lagen zonder beschrijving maar een beetje opgestapeld. Er wordt aan een nieuwe lokatie gebouwd. We reden erlangs en er stond op een bord dat ze nog 1040 dagen bezig zullen zijn.

Het museum ligt in het hartje van Caïro aan het beroemde Tahrir plein, waar in 2011 de volksmassa’s bijeenkwamen die de revolutie veroorzaakten waardoor Mubarak ten val kwam.

Het regeringsgebouw van de partij van Mubarak staat ook aan het plein. Het gebouw is gemakkelijk te herkennen want het is helemaal uitgebrand.

In de middag reden we naar de Citadel van Saladin. Deze citadel is gebouwd door de beroemde Islamitische veroveraar Saladin, die streed tegen de kruisvaarders. Binnen de Citadel staat de grote Mohammed Ali moskee.

Vanaf de citadel hadden we ook een fantastisch uitzicht over de stad Caïro.

In het oude centrum van Caïro liepen we binnen bij een Koptische kerk en een Joodse synagoge. Maar deze gebouwen vallen volledig in het niet bij het aantal moskeeën. Caïro staat niet voor niets bekend als de “stad van de 1000 moskeeën”. Letterlijk op elke hoek van de straat zie je een minaret.

In de stad valt het ook op hoeveel huizen er onafgebouwd zijn. Hele wijken staan leeg of lijken in aanbouw, alleen werkt er niemand aan. We hebben begrepen dat er over een niet afgebouwd huis geen belasting betaald hoeft te worden. Dat zou dit fenomeen misschien deels kunnen verklaren.

We sloten de dag af bij de bazaar tegenover de Hoessein moskee. Dit is de grootste bazaar van Egypte. We zijn één straat ingelopen en het duurde ruim een half uur voordat we aan het eind van de straat waren.

Hier was het echt een gekkenhuis. Alles krioelde door elkaar heen. Eén groot mierennest van mensen. De talloze winkeltjes moesten bovendien bevoorraad worden door deze zelfde straat, wat de chaos alleen nog maar groter maakte.

Echt van alles werd hier verkocht. Van kleding tot vuurwerk, dat gemakshalve ook maar direct te plaatse in de menigte werd afgestoken. Het ging er soms toch wel heet aan toe. Zo zagen we twee mannen elkaar bijna wurgen die het niet eens waren over de prijs.

We gaven de moed maar snel op om hier iets te kopen. Wanneer je namelijk interesse toonde in de uitgestalde waar, was je verzekerd van een uiterst irritante plakkerige verkoper, die met je mee bleef lopen als je wegliep. Dat leerden we dus maar snel af.

Het was een bijzondere ervaring om mee te maken, maar we waren ook wel weer blij om uit Caïro te vertrekken. Per nachttrein vertrokken we ‘s avonds weer naar Luxor.